Άλλη μια προσπάθεια τροποποίησης (βλ. εξωραϊσμού)  του π.δ. 208/2002 (;)

– Λες και δεν πέρασε μια μέρα..!

Η Πρόσκληση της Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης από την ομοσπονδία είχε δύο θέματα προς συζήτηση:

“Καλούνται από τον Πρόεδρο της Ομοσπονδίας, τα μέλη του Δ.Σ. , καθώς επίσης και οι εκλέκτορες και οι πρόεδροι των Σωματείων Μελών της Ομοσπονδίας την 26η Απριλίου του 2014 ημέρα Σάββατο και ώρα 10:00 το πρωί, σε   Έκτακτη Γενική Συνέλευση, στον Βόλο, στο Επιμελητήριο, στην οδό Δημητριάδος 176. Θέματα προς συζήτηση: α) Τροποποίηση Π.Δ. 208 και β)  Αναδόμηση Ομοσπονδίας”

Τελικά μάλλον πρέπει να ζούμε σε κάποιο παράλληλο σύμπαν..!

Δηλαδή(;) γυρνάμε πίσω να τροποποιήσουμε τι, να αναστήσουμε ένα πτώμα που έχει σαπίσει προ πολλού και αναδύει δυσωδία ακόμη και στους δημιουργούς του;

Να εξωραΐσουμε ένα απολίθωμα, το οποίο πουθενά  δεν ακουμπάει τις ανάγκες της σύγχρονης κινητικότητας και τεχνολογίας; Που κλείνει τα μάτια του στην Οδική Ανασφάλεια που μαστίζει την χώρα μας;

Να έχουμε σημείο αναφοράς ένα νομοθέτημα που ήταν ήδη ξεπερασμένο πριν καλά-καλά ψηφιστεί;

Η διαβεβαίωση της πολιτείας ότι θα ξεκινήσουμε να σχεδιάζουμε το μέλλον της κινητικότητας από λευκό χαρτί (tabula rasa)…! που πήγε; :(

Ας κάνουμε για άλλη μια φορά αναγωγή στον παραπάνω ορισμό βλ.λ.

Ο όρος tabula rasa υποδηλώνει την αρχική κατάσταση της ανθρώπινης συνείδησης. Έτσι αποκαλούν την προεμπειρική κατάσταση της ψυχής οι οπαδοί της “εμπειριοκρατίας” και της “αισθησιαρχίας”, σε αντίθεση προς τους ορθολογιστές (Καρτέσιο και Λάιμπνιτς), εννοώντας ότι η ψυχή καθ’ αυτή είναι άγραφος χάρτης, στερείται δηλαδή των όποιων a priori γνωσιολογικών στοιχείων και μόνο η εμπειρία και η κατ΄ αίσθηση αντίληψη πορίζουν σε αυτήν τις εντυπώσεις και παραστάσεις των εξωτερικών αντικειμένων.

Με λίγα λόγια η νόηση από μόνη της δε μπορεί να παραγάγει έννοιες και αρχές ανεξάρτητα από την εμπειρία. Στοιχεία αυτής της αντίληψης επαναλαμβάνονται από τη “σχολαστική φιλοσοφία”, η οποία χαρακτήρισε τη ψυχή του παιδιού ως “χάρτη ενεργό προς απογραφή”. Από τους σχολαστικούς δανείστηκε τον εν λόγω όρο ο Άγγλος φιλόσοφος Τζων Λοκ, ο οποίος υποστήριξε πως πριν από την επίδραση της εμπειρίας η ψυχή είναι λευκός χάρτης (white paper), πως ο άνθρωπος δεν γεννιέται με ιδέες και έμφυτες στη συνείδηση του αρχές, ούτε θεωρητικές ούτε πρακτικές, αλλά τις αποκτά κατά την εξελικτική πορεία της ζωής μέσω της ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ.

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ είτε πηγάζει από την εξωτερική αίσθηση (sensation), οπότε λαμβάνουμε γνώση των αντικειμένων και του κόσμου γύρω μας, είτε από την εσωτερική ψυχική ενέργεια (reflexion), οπότε λαμβάνουμε επίγνωση των αντιδράσεων που προκαλούν στην ψυχή μας οι εντυπώσεις. Στο πλαίσιο αυτής της αντίληψης, ο Λοκ εξέθεσε και τις παιδαγωγικές του αντιλήψεις…

Ας δούμε λοιπόν τι ορίζεται στην δική μας περίπτωση “ΕΜΠΕΙΡΙΑ” (Ως πεδίο δραστηριότητας, αλλά και ως φερόμενη άποψη και ανάγκη βιοπορισμού); Η απάντηση δυστυχώς δεν είναι αποδεκτή ούτε από εμάς τους ίδιους..! 🙁

Το ερώτημα λοιπόν παραμένει: Θέλουμε εξωραϊσμό, ή μια ολιστική αλλαγή για τον χώρο και την εκπαίδευση;

Κατά την γνώμη μου, αν θέλουμε να μιλήσουμε για ένα ΝΕΟ π.δ. το οποίο δεν θα έχει ως αφετηρία την παγιωμένη αντίληψη της εργασίας μας για την διαδικασία  εκπαίδευσης οδηγών μηχανοκίνητων οχημάτων, αλλά θα αφουγκράζεται όλη την σύγχρονη κινητικότητα, τις ανάγκες της Κοινωνίας της Κυκλοφορίας (ΚτΚ)  και την προσπάθεια  αναβάθμισης της παραγωγής χρηστών των οδοστρωμάτων, με γνώμονα την Οδική Ασφάλεια… Επιβάλλεται να μιλήσουμε για tabula rasa, γιατί πρέπει να εκλείψει η εμπειρία και η δομημένη αντίληψη ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει…
Κοινός παρονομαστής ενός νέου εγχειρήματος πρέπει να είναι οι ανάγκες όλων όσων χρησιμοποιούν τον δρόμο και οι κραυγές του πλανήτη για το αύριο..! Σε αυτήν την προσπάθεια ΔΕΝ πρέπει να απουσιάζει το Υπουργείο Παιδείας, αλλά να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο..!

Περισσότερα:

Πηγή

25.04.2014